Montag, 30. November 2009

Istanbul Heyecani

Evet 2 gün kaldi ve ben heyecandan artik dayanamiyor hale geldim. En cok sevindigim olaysa dogum günümün oldugu gün, Galatasaray'imin maci olmasi, ve benim Ali Sami Yen'de olmam. Oranin havasini, suyunu ve en cokda ordaki arma sevdalisi kardeslerimi cok özlemisim.

Kismetse carsamba aksami yolculuk, herkes hakkini helal etsin (malum yolculuk, hic belli olmaz). Pazartesi geldigimdede detailli bi sekilde sizinle blogumda paylasirim resimlerle felan. Bir isteginiz dileginiz olursa söylemeniz yeter.

Saygilar

Donnerstag, 26. November 2009

Sevdigim!

Dün gece uyumadım
ben yine sabahladım
sensizliğin acisi
sardı dört bi yanımı
bira vodka sarmadı
sensizlik ağır bastı
çekip gittiğin o gün
yanında canımı aldın.

Bana aşktan bahsetme
sen aşktan ne anlarsın
sen benim yüreğimde
kanayan bir yarasın
sevdamla yetinmedim
kalbime mabed yaptım
çekip gittiğin o gün
yanında canımı aldın..

Sevdiğim
Allah belanı versin
Sevdiğim
Dertlerin hiç bitmesin
Yaptıkların aklımda
iki elim yakanda
Sevdiğim
Bunu böyle bilesin !!!!



http://www.facebook.com/#/video/video.php?v=179181424455&ref=mf

Sonntag, 22. November 2009

Liderlik Askina!

Dünki derbinin sonucu sonrasinda, bugün Galatasarayimizin 2-0'lik bi galibiyeti sonrasi Turkcell Süper Lig'in 13. Haftasini Lider bitirecegiz, insallah!

Haydi Aslanlar, 11 Metin gibi oynayin, yakistiginiz yere oturun!

KOLAYMI SAMI YENDE ASLAN CIMBOMU YENMEK!

Sonntag, 15. November 2009

Adam Gibi

Adam gibi yürekli ol, çık karşıma bak yüzüme,
Yalandı de, unuttum de, aldattım de, bağır yüzüme.
Senin kokun, senin dokun, senin tadın yetmedi de,
Sokaktaki köpek kadar, gururlu ol, bağır yüzüme!

http://www.youtube.com/watch?v=Ps-OB1pbJME

Hayata tutundugum direklerim!

Dogruyu söylemek gerekirse moralim bugün hicte iyi degildi, bir önceki post'umda belirttigim gibi. Ama aksama "hayata tutundugum dallarimla" görüscegimizi biliyordum, yani bi sekil benim moralim yerine gelir diyodum kendime. Nitekim babam'dan da X5'i alma izni cikinca dedim son kez doya doya tadini cikarayim. Saat 6 da ciktim ush-osh yoluna ve gamzeyi aradim dedim "hazir ol ben geliyom, öbürleri daha hazir degil elbise felan deniyorlar önce seni alacam". Yanliz ve sessiz gecen bir yarim saatlik yolculuk sonunda Oberschleißheim, Mittenheimerstraße ye vardim ve gamzeyi evden aldim. Geri döndük Unterschleißheima ve dallarin geriye kalan kisminida ordan aldik. Ama geriye yine bi dal daha kalmistiki, onsuz hic olmuyor. Mira'da Only'de calisan eda hanim. Onuda aldiktan sonra düstük schwabing yoluna ve pizza hut'a gitmeye karar verdik.

Ve ne olduysa bu andan sonra oldu. Ben edanin moralini düzeltmek icin bisey yapiyordum hep. Ama bu sefer eda baska arabada oldugu icin göremedi, ama esra, gonca ve gamze sagolsun görmüs gibi oldu yani, moralide düzelmis oldu (zaten bende bunun icin yapiyorum!). Evet merak ediyorsunuz ne yaptim diye degilmi? Tamam söylüyorum.

Bi trafik levhasina carptim yürüyerek yolda giderken, yani bi direge!

Hay allahim, ikinci sefer oluyo ve ne zaman dallarimla bulusursam o zaman oluyo! Tesadüfmü, yoksa kadermi buna siz karar verin, ama yani gülmekten yerlere yattik, ben dahil. Tabi bu isin sonrasida var. Eve geldigimizde sanal alem benim ismimle calkalaniyordu. "Hayata tutundugum dallarim" olmus "Hayata tutundugum DIREKLERIM" yada "Büyük Ask (Direk)&(Alper)" gibi geyikler arkadaslarin agizlarinda ve niklerinde..

Neyse iyisiyle kötüsüyle bi gün gecirdik bugün.. Sabahki haberden sonra bu kadar iyi olacagimi hic sanmazdim ama meleklerim sagolsun yanlarinda hep gülüyorum!

Iyiki Varsiniz!

Samstag, 14. November 2009

Kabullenmek!

Dogru olmasini istemediginiz bir seyi kabullenmek istemezsiniz hic bir zaman. Ama bu yaptiginiz sey sadece zaman kazanmaktir, yada kaybetmek (nasil görmek isterseniz). Er yada gec bu dogru olan sey ortaya cikar ve siz kabullenmek zorunda kalirsiniz.

Ben bugün hic tahmin etmedigim biseyi ögrendim. Sevdigim insan bana 1 sene boyunca yalanlar söylerken, ben kimseye inanmayip sirf ona inandim. Simdi pismanmisin deseniz, yok hayir pisman degilim, cünkü ben dogru bildigim seyi yaptim, sevdigime inandim. Ama bidaha yaparmisin derseniz, yok hayir asla! Nerden bilebilirdimki bi insanin bu kadar kötü olabilecegini? Bi insanin kendisini sevene bunlari yapabilecegini? Neler yaptigini yazmiyacagim, cünkü ne gönlüm el verir, ne de yazmakla biter! Allah'ima havale ediyorum.

Sevgili Blog, aslinda biliyorum o insanin burda yazi yazacak kadar degeri yok, kusura bakma ama ne yapayim?

Sevmistim ben.. ama artik sevmekmi? tövbe!

Freitag, 13. November 2009

Yeniden

Merhaba Dostlar.. merhaba blog,

biliyorum bana kirildin, yaklasik 1 sene olmus seninle dertlesmeyeli. Bu bir sene icinde baska hevesler pesinden kosmaktan, birazda tembellikten seni cok ihmal ettim biliyorum, affet beni.
Bu yüzden dedim bende bir 2. sansi haketmisimdir diye ve tekrar yazilar yazmaya karar verdim.
Umarim bu ikinci denemem daha uzun ömürlü olur.
Herkese Iyi Okumalar Dilerim!